คนเราควบคุมสิ่งที่จะเกิดในชีวิตได้ถึง90%มีเพียง10% ที่คุณคาดเดาไม่ได้
ตอนที่A
วันหนึ่งตอนเช้าคุณนั่งกินกาแฟอยู่แล้วลูกคุณทำนมที่ เค้าดื่มอยู่หกไส่เสื้อคุณ ลูกคุณขอโทษแล้วแต่ด้วยความโมโหคุณตวาดไส่ลูกคุณแล้ว ด่าเค้าอย่างแรงลูกคุณร้องไห้ แล้ววิ่งไปหาแม่ คุณต้องรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อแล้วต้องทะ้เละ กับ แม่และลูก จนคุณเพิ่งมารู้ตัวว่านี่มันสายมากๆแล้วคุณต้องลากตั วลูกขึ้นรถไปส่งลูกที่โรงเรียน ลูกไปโรงเรียนสายโดนครูดุส่วนคุณไปทำงานสาย โดนบอสของคุณดุคุณรู้สึกโมโหเรื่องเมื่อตอนเช้าคุณกล ับไป ด่าทั้งแม่และลูก ลูกคุณกลายเป็นคนก้าวล้าว เมื่อถึงวันพบผู้ปกครองครูของลูกคุณบอกถึงเรื่องไม่ด ีที่ลูกคุณทำไว้ ครอบครัวเริ่มแตกแยกคุณเครียด และเพราะคุณเครียดงานคุณเลยไม่ดี บอสคุณเลยไม่พอใจกับผลงานคุณ เมียและลูกคุณเริ่มตีห่างจากคุณ....
ตอนB(Alternate)
วันหนึ่งตอนเช้าคุณนั่งกินกาแฟอยู่แล้วลูกคุณทำนมหกไ ส่เสื้อคุณลูกคุณขอโทษกับคุณแล้วคุณตอบกลับว่าไม่เป็ นไรแล้วบอกไห้ลูกไปรีบเตรียมตัว แล้วคุณก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อคุณดูเวลาแล้วสังเกตุว่าม ีเวลาเหลือเฟือคุณขึ้นไปบอกลาเมียของคุณแล้วออกไปทำง านลูกไปถึงโรงเรียนเร็ว คุณก็ถึงที่ทำงานเร็วแล้วบอสคุณ ชมความขยันของคุณ คุณกลับมาบ้านได้เจอกลับแม่และลูกที่รอการกลับมาของค ุณ คุณรู้สึกมีกำลังใจนั่นส่งผลทำไห้งานของคุณดีขึ้น พอจบปีบอสคุณเพิ่มเงินเดือนไห้คุณเพราะคุณทำงานได้ดี
เมื่อถึงวันพบผู้ปกครองครูของลูกคุณชมความขยันของลูก คุณทั้ง สุดท้ายเมียและลูกของคุณรักคุณแล้วคุณก็อยู่อย่างมีค วามสุข
10%ที่บังคับไม่ได้คือสิ่งที่จะเกิดกับเราแต่90%ที่เ ราถือคือสิ่งที่เราบังคับได้ว่าจะไห้มันเกิดอะไรขึ้น กับเรา พูดง่ายๆก็คือคุณบังคับถึง 9/10ของชีวิตคุณเอง
ทุกอย่างล้วนแล้วแต่การตอบสนองของเราทั้งสิ้น...
ดังนั้นทำอะไรคิดให้ดีก่อนนะครับ ...
ปล. เเต่อย่าคิดลึกไปเด่วมีเรื่อง -*-
ด้วยความปราถนาดี จาก indielด็กlluว
ตอนที่A
วันหนึ่งตอนเช้าคุณนั่งกินกาแฟอยู่แล้วลูกคุณทำนมที่ เค้าดื่มอยู่หกไส่เสื้อคุณ ลูกคุณขอโทษแล้วแต่ด้วยความโมโหคุณตวาดไส่ลูกคุณแล้ว ด่าเค้าอย่างแรงลูกคุณร้องไห้ แล้ววิ่งไปหาแม่ คุณต้องรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อแล้วต้องทะ้เละ กับ แม่และลูก จนคุณเพิ่งมารู้ตัวว่านี่มันสายมากๆแล้วคุณต้องลากตั วลูกขึ้นรถไปส่งลูกที่โรงเรียน ลูกไปโรงเรียนสายโดนครูดุส่วนคุณไปทำงานสาย โดนบอสของคุณดุคุณรู้สึกโมโหเรื่องเมื่อตอนเช้าคุณกล ับไป ด่าทั้งแม่และลูก ลูกคุณกลายเป็นคนก้าวล้าว เมื่อถึงวันพบผู้ปกครองครูของลูกคุณบอกถึงเรื่องไม่ด ีที่ลูกคุณทำไว้ ครอบครัวเริ่มแตกแยกคุณเครียด และเพราะคุณเครียดงานคุณเลยไม่ดี บอสคุณเลยไม่พอใจกับผลงานคุณ เมียและลูกคุณเริ่มตีห่างจากคุณ....
ตอนB(Alternate)
วันหนึ่งตอนเช้าคุณนั่งกินกาแฟอยู่แล้วลูกคุณทำนมหกไ ส่เสื้อคุณลูกคุณขอโทษกับคุณแล้วคุณตอบกลับว่าไม่เป็ นไรแล้วบอกไห้ลูกไปรีบเตรียมตัว แล้วคุณก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อคุณดูเวลาแล้วสังเกตุว่าม ีเวลาเหลือเฟือคุณขึ้นไปบอกลาเมียของคุณแล้วออกไปทำง านลูกไปถึงโรงเรียนเร็ว คุณก็ถึงที่ทำงานเร็วแล้วบอสคุณ ชมความขยันของคุณ คุณกลับมาบ้านได้เจอกลับแม่และลูกที่รอการกลับมาของค ุณ คุณรู้สึกมีกำลังใจนั่นส่งผลทำไห้งานของคุณดีขึ้น พอจบปีบอสคุณเพิ่มเงินเดือนไห้คุณเพราะคุณทำงานได้ดี
เมื่อถึงวันพบผู้ปกครองครูของลูกคุณชมความขยันของลูก คุณทั้ง สุดท้ายเมียและลูกของคุณรักคุณแล้วคุณก็อยู่อย่างมีค วามสุข
10%ที่บังคับไม่ได้คือสิ่งที่จะเกิดกับเราแต่90%ที่เ ราถือคือสิ่งที่เราบังคับได้ว่าจะไห้มันเกิดอะไรขึ้น กับเรา พูดง่ายๆก็คือคุณบังคับถึง 9/10ของชีวิตคุณเอง
ทุกอย่างล้วนแล้วแต่การตอบสนองของเราทั้งสิ้น...
ดังนั้นทำอะไรคิดให้ดีก่อนนะครับ ...
ปล. เเต่อย่าคิดลึกไปเด่วมีเรื่อง -*-
ด้วยความปราถนาดี จาก indielด็กlluว