มีหญิงชาวเหนือคนหนึ่งมีชื่อว่า ดาหลัน วันนี้ดาหลันมีอาการเเปลกๆ
จึงเรียก เชียง ซึ่งเป็นเเฟนหนุ่มของดาหลันมาพบ เมื่อเชียงเห็นดาหลันมีท่าทางเเปลกๆ
จึงถามดาหลันว่าเป็นอะไร
เเต่เธอก็ได้เเต่ร้องไห้ไม่พูดไม่จา กับเชียง เชียงจึงพาดาหลันไปดูหนัง
เพื่อทำให้ดาหลันมีความสบายใจมากขึ้น เเละ ถามถึงความจริงที่ดาหลันพยายามปิดบัง
เเต่ดาหลันก็ยังร้องไห้ไม่พูดความลับของเธอสักที เชียงจึงพาดาหลันไปกินข้าว
เพราะคิดว่าเธออาจจะหิวจนไม่อยากพูดอะไรเลยก็ได้ จนกระทั่ง เชียงตัดสิน...ดาหลันซะ
เพราะคิดว่า ดาหลันอาจจะไม่กล้าพูดความต้องการของเธอก็ได้ เมื่อเสร็จจากการมีอะไรกันเเล้ว
เชียงจึงถามดาหลันอีกสักทีว่า "มีอะไร ทำไม น้องไม่บอกพี่ล่ะ"
"ก็อีน้อง บอกอีปี้ บ่ได้ หลอก " ดาหลันพูด
ทำไมล่ะ " เพราะอีน้อง เป็นเอดส์ " เมื่อดาหลันพูดจบ เชียงก็ถึงกับเป็นลมเพราะความตกใจไปเลย
(อ้าว ! ทำไมไม่บอกก่อนล่ะ )
งานเข้าเเล้วสิ
จึงเรียก เชียง ซึ่งเป็นเเฟนหนุ่มของดาหลันมาพบ เมื่อเชียงเห็นดาหลันมีท่าทางเเปลกๆ
จึงถามดาหลันว่าเป็นอะไร
เเต่เธอก็ได้เเต่ร้องไห้ไม่พูดไม่จา กับเชียง เชียงจึงพาดาหลันไปดูหนัง
เพื่อทำให้ดาหลันมีความสบายใจมากขึ้น เเละ ถามถึงความจริงที่ดาหลันพยายามปิดบัง
เเต่ดาหลันก็ยังร้องไห้ไม่พูดความลับของเธอสักที เชียงจึงพาดาหลันไปกินข้าว
เพราะคิดว่าเธออาจจะหิวจนไม่อยากพูดอะไรเลยก็ได้ จนกระทั่ง เชียงตัดสิน...ดาหลันซะ
เพราะคิดว่า ดาหลันอาจจะไม่กล้าพูดความต้องการของเธอก็ได้ เมื่อเสร็จจากการมีอะไรกันเเล้ว
เชียงจึงถามดาหลันอีกสักทีว่า "มีอะไร ทำไม น้องไม่บอกพี่ล่ะ"
"ก็อีน้อง บอกอีปี้ บ่ได้ หลอก " ดาหลันพูด
ทำไมล่ะ " เพราะอีน้อง เป็นเอดส์ " เมื่อดาหลันพูดจบ เชียงก็ถึงกับเป็นลมเพราะความตกใจไปเลย
(อ้าว ! ทำไมไม่บอกก่อนล่ะ )
งานเข้าเเล้วสิ