บ้าน
"ทุกคนล้วนแต่มีบางสิ่งที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน"
"สิ่งที่ทั้งอ่อนโยน หอมหวาน"
"สิ่งนี้ถ้ามองเห็นได้ด้วยตา ทุกคนคงแย่งกันเป็นเจ้าของ"
"โลกจึงเลือกที่จะซ่อนเร้นสิ่งนั้นไว้ ไม่ปล่อยให้เราได้มันมาง่ายๆ"
"แต่ในวันหนึ่ง คงมีสักคนที่หามันเจอ"
"มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะมันพบ"
"ทำให้สิ่งนั้นมันมีคุณค่าเหลือเกิน"
***
เพียงไม่กี่ประโยคจากริวจิกับไทกะในช่วงต้นเรื่อง มันก็ทำ ให้ผมแทบไม่ได้ลุกจากหน้าจอไปไหนเลย ตลอด 25 ตอน ของแอนนิเมะเรื่อง Toradora!
Toradora! มีฉากหน้าเป็นเรื่องราวรักวุ่นๆของเหล่าบรรดานักเรียนไฮสคูล แต่มีฉากหลัง เป็นเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ร้าวฉานและหนทางที่จะประสานรอยร้าว และการก้าวพ้นวัย เป็นแอนนิเมะที่ทำได้ทั้งน่ารักและกินใจ
ทา คาซึ ริวจิ มีรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูน่าเกรงขาม มีดวงตาที่ดุดัน ซึ่งยาซึโกะ แม่ของริวจิ ภูมิใจนักหนากับดวงตาคู่นี้เพราะมันถอดแบบมาจากพ่อของเขา แต่นั่นกลับเป็นปัญหา เพราะด้วยรูปลักษณ์แบบนี้ ทำให้คนส่วนใหญ่ไม่กล้าสุงสิงกลับริวจิ เพราะคิดว่าเขาเป็นพวกอันธพาล ทำให้เขามีเพื่อนสนิทอยู่เพียงคนเดียวคือ คิทามุระ ยูซาคุ ที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของริวจิ
ริวจิ มีนิสัยอ่อนโยน เป็นคนดูแลงานบ้านทุกอย่าง เพราะยาซึโกะแม่ของเขาทำงานกลางคืน ทำให้ไม่มีเวลาดูแลเรื่องเหล่านี้ แต่ริวจิก็ไม่ได้บ่นอะไร เขาดูจะชอบกับการเป็นพ่อบ้าน และออกจะโรคจิตหน่อยๆด้วยซ้ำ เพราะถ้าเมื่อใหร่ที่เขาเห็นพวกคราบสกปรก เชื้อราตามผนัง โหมดรักสะอาดจะทำงานทันที ไม่ว่าจะอยู่ที่บ้านหรือที่โรงเรียน
โลกของของริวจิถึง คราวต้องเปลี่ยนไปเมื่อเขาได้พบกับไอซากะ ไทกะ ที่ทุกคนต่างขนานนามว่าเป็น "แม่เสือน้อย" เพราะขนาดตัวที่เล็กๆ น่ารักเหมือนตุ๊กตา แต่กลับดุอย่างเสือ พร้อมที่จะลงไม้ลงมือกับทุกคน ที่มายุ่งกับเธอ ทำให้ไทกะเองเหลือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวเช่นกัน คือ คุชิเอะดะ มิโนริ
ไท กะ มีทัศนะคติในด้านลบต่อการใช้ชีวิตและทุกสิ่งที่แวดล้อมตัวเธอ เธออาศัยอยู่ เพียงคนเดียว ในอพาร์ทเม้นสุดหรู โอ่โถง แต่ดูอ้างว้าง เด็กหญิงตัวเล็กๆที่นอนขดตัวบนเตียงนอนหลังใหญ่ ผ้าห่มผืนโต แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เธออบอุ่นเลยสักนิด
แต่ถึงไทกะจะ แข็งกร้าว มุทะลุ เอาแต่ใจตัวเอง นิสัยเสีย แต่ลึกๆแล้วเธอก็เป็นคนที่มีจิตใจดี เพียงแต่ไม่รู้จักวิธีที่จะแสดงออกเท่านั้น
Tiger and Dragon
Toradora! เริ่มต้นช่วงแรกๆ ด้วยเรื่องราวรักวุ่นๆ ของริวจิกับไทกะ เมื่อริวจินั้นแอบรักมิโนริ เพื่อนของไทกะ ส่วนไทกะเองก็หลงรักยูซาคุ เพื่อนของริวจิ
หลังเลิกเรียนของวันเปิดเทอมใหม่ ริวจิถูกอาจารย์เรียกไปพบเรื่องแบบฟอร์มเกี่ยวกับแผนการในอนาคต เพราะเขานั้นยังไม่ส่งครูสักที เมื่อกลับมายังห้องเรียนเพื่อเอากระเป๋ากลับบ้าน ริวจิก็พบกับไทกะ ที่ไปบ้าอะไรไม่รู้ในตู้เก็บของหลังห้อง พร้อมสภาพห้องที่เละเทะ
เขา เลือกที่จะไม่สนใจเธอและไปหยิบกระเป๋ากลับบ้าน แต่นั่นทำให้ไทกะแทบคลั่ง เพราะว่าจดหมายรักที่เธอตั้งใจจะใส่ในกระเป๋าของยูซาคุ กระเป๋าใบนั้นกลับเป็นของริวจิไปซะได้
ตกดึกเรื่องไม่ คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อแม่เสือน้อยพร้อมดาบไม้บุกเข้ามายังบ้านของริวจิ เพื่อมาทวงจดหมายรักคืน หลังการต่อสู้อันดุเดือด ไทกะก็พบว่าจดหมายรักฉบับนั้น มีแต่ซองเปล่าเท่านั้น นั่นทำให้เธออารมณ์เย็นลง เพราะถ้าเกิดเธอใส่ในกระเป๋าของยูซาคุ มันคงทำให้เธออายแทบแทรกแผ่นดินหนีแน่
หลังพบว่าต่าง ฝ่ายต่างหลงรักเพื่อนของอีกคน ทั้งคู่จึงตัดสินใจร่วมมือกันเพื่อช่วยให้แต่ละคนสมรัก ตามปราถนา และลงท้ายคืนนั้นที่ริวจิต้องทำกับข้าวให้ไทกะที่แทบจะเป็นลมเพราะหิวจัดกิน แล้วหลังจากนั้นก็กลายเป็นว่าไทกะ มากินข้าวเช้ากับริวจิและยาซึโกะ กลายเป็นครอบครัวของ 3 คน(อาจจะสี่ ถ้ารวมอิงโกะจัง นกแก้วหน้าตาเอกลักษณ์ของบ้านริวจิไปอีกหนึ่ง)
ไทกะที่อยู่คนเดียว คงรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาก เมื่อเธอมาที่บ้านของริวจิ และจริงๆแล้วอพาร์ทเม้นของไทกะก็อยู่ข้างบ้านของริวจินั่นเอง
แล้ว ริวจิกับไทกะก็เริ่มแผนของพวกเขา แต่ด้วยเรื่องวุ่นวายหลายอย่าง กลับกลายเป็นว่าเพื่อนๆ ในห้องรวมถึงมิโนริ และ ยูซาคุ เข้าใจว่าริวจิกับไทกะนั้นคบกันอยู่ นั่นทำให้ไทกะถึงระเบิดอารมณ์ใส่กับทุกคน
วันหนึ่งไท กะตัดสินใจจะสารภาพรักกับยูซาคุ แต่เธอก็ต้องผิดหวังเพราะว่ายูซาคุในตอนนี้เห็นไทกะเป็นเพียงเพื่อน และคงจะดีกว่าถ้าหากไทกะคบกับริวจิ (หนึ่งปีก่อนหน้านี้ยูซาคุเคยสารภาพรักกับไทกะแล้ว แต่ลงท้ายที่การถูกไทกะยำ)
ริวจิที่ต้องการจะปลอบใจไท กะ จึงขอที่จะยืนอยู่ข้างกายเธอ ดั่งมังกรที่เป็นเพียงสิ่งที่สามารถยืนข้างพยัคฆ์มาตั้งแต่โบราณกาล โดยที่ริวจิไม่รู้เลยว่านั่นจะทำให้ชีวิตของทั้งเขาและไทกะ จะพบกับสิ่งที่ทั้งอ่อนโยน และหอมหวาน สิ่งที่ใครๆก็ไฝ่หา สิ่งที่เรียกว่า "ความรัก"
แต่พร้อมกันนั้นก็เป็นการมาถึงของนักเรียน ใหม่ที่เพิ่งย้ายมา เธอคือ คาวาชิมะ อามิ เพื่อนสนิทในสมัยเด็กของยูซาคุ เป็นนางแบบโด่งดังจนขึ้นปกนิตยสารหลายเล่ม อามิคือกุญแจดอกสำคัญที่จะทำให้เรื่องนี้ยุ่งเข้าไปอีก แต่ว่าก็พบทางออกอย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง
สิ่งสำคัญ!
นอก จากเรื่องรักวุ่นๆของริวจิ ไทกะ มิโนริ ยูซาคุและอามิแล้ว Toradora! ยังพูดถึงสิ่งสำคัญคือเรื่องครอบครัว ซึ่งผมคิดว่านั่นคือหัวใจหลักของแอนนิเมะเรื่องนี้
ริ วจิอาจจะดูมีความสุขดีกับยาซึโกะคุณแม่ยังสาว ที่พยายามทำทุกวิถีทางที่จะเลี้ยงดูริวจิให้ดีที่สุดด้วยตัวเธอเพียงคนเดียว โดยที่เขาเองไม่มีโอกาสได้พบคุณตา คุณยายของเขาเลย เพราะว่ายาซึโกะเลือกที่จะเก็บเขาไว้ในท้อง และหนีออกจากบ้านเพื่อมาคลอดริวจิและเลี้ยงดูเขาเรื่อยมา โดยที่เธอแทบไม่ได้ชีวิตในช่วงวัยรุ่นเลย
นั่นเองก็เป็น เหตุผลว่าทำไม ริวจิ จึงไม่สามารถตัดสินอนาคตของตัวเองได้สักที เพราะว่าหากเขาต้องเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ยาซึโกะต้องทำงานหนักมากขึ้นแน่ๆ ด้วยความเป็นห่วงแม่เขาจึงยังลังเล
ส่วนไทกะ ที่อยู่ในอพาร์ทเม้นเพียงคนเดียว ครอบครัวของเธอหย่าร้าง ถึงเธอจะมาอยู่ในความดูแลของพ่อ แต่สิ่งที่เธอได้รับก็มีเพียงเงินที่เข้าบัญชีให้ทุกเดือนเท่านั้น ส่วนตัวพ่อเธอไม่ได้มาใยดีกับเธอเลยสักนิด ให้ไทกะกลายเป็นคนที่ไม่ใยดีกับคนอื่นไปด้วย
ส่วนแม่ของ ไทกะก็แต่งงานมีครอบครัวใหม่ ซึ่งไทกะเองรู้สึกว่าเธอคงเป็นส่วนเกิน หากว่ากลับไปอยู่กับแม่ ไทกะจึงทนอยู่ในความดูแลของของพ่อ ที่ไม่ใส่ใจกับเธอแบบนี้เรื่อยมา
แต่แอนนิเมะเรื่องนี้ ก็บอกกับเราว่า ที่สุดแล้วความหมายของคำว่าครอบครัวมันมีค่ามากกว่านั้น คนในครอบครัวสามารถให้อภัยกับคุณได้ทุกเรื่อง ไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่
ยา ซึโกะที่หนีออกจากบ้านมาหลายปี แต่เพียงแค่เธอได้เห็นหน้าพ่อกับแม่ ภาระที่หนักอึ้งในการเลี้ยงดูชีวิตหนึ่งของริวจิ ดูจะผ่อนคลายไปทันที เธอสามารถร้องให้ได้อย่างไม่ต้องอายใคร และรู้สึกได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
"ยาซึโกะ...ลูกเลี้ยงริวจิมาอย่างดีเลยสินะ" แม่ของเธอบอก
"ค่ะ" ยาซึโกะในตอนนี้โลกทั้งโลกที่เธอเคยแบกไว้ ดูเหมือนจะถูกยกออกไปหมดแล้ว
"นี่สินะ ความหมายของคำว่า ครอบครัว" ไทกะรำพึงกับตัวเองเมื่อเห็นภาพนั้น
ในตอนนี้ไทกะเองก็เริ่มตาสว่าง และเลือกที่จะลองกลับไปใช้ชีวิตกับแม่ของเธอ ที่จริงๆก็รักเธอมาก เพียงแต่ไทกะไม่เคยเปิดใจเท่านั้น
"ไม่ดูล่ะมีเจ็บตัวนะ" - ไอซากะ ไทกะ
Credit : fat_kj
แม้จะดูไม่มีอะไรแต่ก็แฝงความนัยไว้อย่างดี Toradora! อนิเมะดราม่าสุดโมเอะ จากผลงานไลท์โนเวล แต่งโดย ยูยูโกะ ทาเคมิยะ
และวาดภาพประกอบโดย ยาสึ เรื่องนี้ควรค่ากับวลีนี้จริง
"ไม่ได้มีดีแค่โมเอะ"
